کد مطلب:31832 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:501
به شما سفارش می كنم كه جز در حال مسلمانی از دنیا نروید. خداوند نعمتهای بیشماری به ما ارزانی فرموده است. آنقدر بیشمار كه خود می گوید: و ان تعدوا نعمه الله لاتحصوها[1]. اگر بخواهید كه نعمتهای خداوند را بشمارید، هرگز نمی توانید. اما خداوند بر هیچ یك از آن همه نعمت، بر آدمیان منت ننهاده است. فقط بر یك نعمت خداوند به صراحت منت می گذارد. آنجا كه می فرماید: یمنون علیك ان اسلموا قل لاتمنوا علی اسلامكم. بل الله یمن علیكم ان هداكم للایمان[2]. این اعراب- بر تو منت می گذارند كه مسلمان شده اند. به آنها بگو مسلمانی خویش را بر من منت نگذارید [صفحه 61] بلكه خداوند است كه بر شما منت نهاده است كه شما را به وادی ایمان هدایت كرده است. و نیز می فرماید: لقد من الله علی المومنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم[3]. خداوند بر مومنانی منت نهاد كه از میان خودشان رسولی برانگیخت. مسلمانی نعمت بسیار بزرگی است كه خداوند بر ما لطف و عنایت كرده و آن را به ما ارزانی فرموده است و درباره این مسلمانی به ما فرموده است: هو اجتبیكم و ما جعل علیكم فی الدین من حرج مله ابیكم ابراهیم هو سماكم المسلمین من قبل و فی هذا[4]. خداوند شما را برگزیده است و در دین اسلام برایتان تنگی و سختی قرار نداده است دین اسلام همان دین پدر شما ابراهیم است كه پیشتر و نیز در این زمان، آن حضرت شما را مسلمان نامیده است. نعمت مسلمانی آنچنان مهم و ارزشمند است كه مورد وصیت ابراهیم و یعقوب به فرزندانشان قرار گرفته است: و وصی بها ابراهیم بنیه و یعقوب یا بنی ان الله اصطفی لكم الدین فلا تموتن الا و انتم مسلمون[5]. ابراهیم و نیز یعقوب، فرزندان خویش را به دین اسلام سفارش كردند و گفتند: فرزندانم، خداوند این دین را برای شما برگزیده است پس مبادا كه جز بر مسلمانی [صفحه 62] بمیرید. و در راستای همان سفارش ماندنی است كه قرآن دستور دوباره ای به مسلمانان می دهد كه: یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله حق تقاته و لا تموتن الا و انتم مسلمون.[6]. ای مومنان آنچنان كه شایسته خداست حریم خدا را پاس بدارید و جز به مسلمانی نمیرید. و از همین روست كه آن حضرت در روزگار حیات خویش دلسوزانه و نگران چنین می فرمود: ایها الناس دینكم دینكم! تمسكوا به و لا یزیلنكم و لا یردنكم احد عنه لان السیئه فیه خیر من الحسنه فی غیره لان السیئه فیه تغفر و الحسنه فی غیره لاتقبل[7]. مردم دینتان را دریابید سخت به آن چنگ زنید و مراقب باشید كه مبادا كسی شما را از آن بلغزاند و برگرداند چرا كه اگر دیندار باشید و احیانا خطاكار، بهتر است از اینكه بی دین باشید و احیانا خوش كردار. اگر در دینداری خطایی از شما سرزند امید آمرزش و بخشایش می رود، اما اگر بی دین باشید و نیكی كنید آن كار نیك از شما پذیرفته نمی شود. [صفحه 64]
و لا تموتن الا و انتم مسلمون
صفحه 61، 62، 64.